Kau memang dilahirkan atas muka bumi untuk jadi pesalah sampai mati.
Tak ada siapa nak dengar apa kau cakap,
Kecuali diri kau seorang.
Kau buat lah baik macam mana pun,
Orang tak pandang kebaikan kau,
Dia pandang salah kau yang dulu.
Kau ni jahat.
Baik sikit je dari setan.
Kau mana pernah betul.
Semua orang point salah dekat kau.
Even ur mom, ur dad, ur sister,
Satu pun tak percaya kau.
Yang diorang percaya,
Manusia yang kerap buat salah tapi,
Tak ada seorang pun nampak.
Yang dia nampak kau.
Kau tetap salah.
Salah.
Salah.
Dia tanya kenapa nak bagi dia mati,
Nanti kau dah tak ada adik.
Kau rela bunuh diri kalau bunuh diri itu tak berdosa.
Ini dosa yang dulu pun tak langsai lagi.
Jadi kau bunuh dia setiap kali dia ada depan mata kau,
Dengan akal fikiran.
Kau siat siat badan dia,
Kerana sakitnya hati tu sama sakit seperti disiat kulit.
Kau tikam dia sehingga tak nampak rupa.
Kau buat lah macam mana pun asalkan dia dah tak bernafas.
Baru kau puas.
Kau kerap bunuh dia dalam kepala.
Kenapa tak cuba secara realiti sekali dua?
Tolong lah,
Kau minta lah sekali mau bunuh dia secara realiti.
Kalau itu benar benar buat kau puas.